Επιστολή στην εφημερίδα «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» της 26ης Φεβρουαρίου 1985 - Μέρος Ε' (τελευταίο)

Είναι όμως απόλυτα βέβαιο ότι ο Νόμος αγνόησε ολωσδιόλου τον εντόπιο γυμνισμό,ιδιαίτερα δε τα συμφέροντα των γυμνιστών των μεγάλων αστικών κέντρων, εφ' όσον καμία μέριμνα δεν παίρνει για να τους εξασφαλίσει μία ή δύο κοντινές, κατά το δυνατό, παραλίες, που να παρέχουν τη δυνατότητα σ' αυτούς να ασκήσουν ανενόχλητοι το γυμνισμό, όπως προναφέραμε, κατά τον ελεύθερο χρόνο που διαθέτουν, (π.χ. τα Σαββατοκύριακα), εκτός, δηλαδή, του κατ' ανάγκη περωρισμένου χρόνου των θερινών διακοπών τους, οπότε έχουν τη δυνατότητα να πάνε σε νησί ή όπου αλλού ασκείται κατά παράδοση στη Χώρα μας γυμνισμός.

Από τη διατύπωση, μάλιστα, του σχετικού άρθρου, εάν θελήσει να το ερμηνεύσει κανείς κατά γράμμα, είναι A CONTRARIO παράνομοι όλοι όσοι ασκούν γυμνισμό εκτός του χώρου των οργανωμένων γυμνιστικών κάμπιγκ, (χωρίς να εξαιρούνται ούτε οι παραδοσιακές, από πολλά χρόνια, παραλίες γυμνιστών, όπως λ.χ. της Μυκόνου, της Σκιάθου κ.λπ.), εξαρτάται δε  από την αυστηρότητα των τοπικών οργάνων της τάξεως (και ενδεχομένως από τις οδηγίες που θα έχουν), το κατά πόσο θα ανεχθούν την άσκηση του γυμνισμού στη μορφή που μέχρι τώρα γνωρίζουμε. Είναι άραγε αυτός ο σκοπός του νομοθέτου; Στην περίπτωση όμως αυτή και δεδομένων των μέχρι στιγμής πενιχρών αποτελεσμάτων στον τομέα της δημιουργίας γυμνιστικών κάμπιγκ, ο Νόμος θα έχει αποτελέσματα αντίθετα των επιδιωκομένων για τον τουρισμό μας, αντί να περύχει το σκοπό για τον οποίο έγινε.

Με τις σκέψεις αυτές κλείνομε το παρόν σημείωμά μας και παρακαλούμε να τις φέρετε στη δημοσιότητα, για να ακουσθεί και η άλλη πλευρά κσι για να μην παραπλανάται η κπινή γνώμη με ανακοινώσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και στην κοινή λογική.

Από τον Φυσιολατρικό Σύλλογο «Ο ΑΔΑΜ ΚΑΙ Η ΕΥΑ»